Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»
2024-04-28@00:12:15 GMT

شبیه‌سازی شرایط ماه و مریخ در چین

تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۲۱۵۶۸

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از دفتر همکاری فناوری سفارت ایران در پکن، تاسیسات آزمایشی ریزگرانش با پرتاب الکترومغناطیسی (MEFEL) که ارتفاع آن به ۴۰ متر می‌رسد، از یک موتور خطی برای بالا و پایین بردن اجسام و نزدیک شدن به شرایط بی‌وزنی به مدت ۴ ثانیه استفاده می‌کند.   به گفته ژانگ یونگ کانگ (Zhang Yongkang)، از آکادمی علوم چین (CAS)، MEFEL می‌تواند روزانه صد آزمایش را پوشش دهد و برای هر آزمایش فقط حدود ۱ کیلو وات ساعت برق مصرف می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در MEFEL محموله آزمایشی گرانشی معادل صدهزارم جاذبه زمین را طی ۴ ثانیه تجربه می‌کند.   ژانگ می‌گوید: MEFEL در مقایسه با تاسیسات ریزگرانشی معمولی مانند برج‌های سقوط و پرواز در حالت بی‌وزنی، در زمان و هزینه تا حد زیادی صرفه‌جویی می‌کند.» به گفته وی این یک تحول برای نمونه‌هایی است که در ایستگاه فضایی تیانگونگ (Tiangong) آزمایش می‌شوند. در برج‌های سقوط ابتدا سقوط آزاد و به دنبال آن کاهش تدریجی سرعت رخ می‌دهد.   برای دهه‌ها، دانشمندان آزمایش‌هایی را در فضا انجام داده‌اند تا دریابند اشیا و افراد تحت ریزگرانش چگونه عمل می‌کنند. آزمایش‌ها قبل از رفتن به فضا، باید به وسیله طیف وسیعی از تجهیزات زمینی مانند برج‌های سقوط، پرواز در حالت بی‌وزنی و حامل‌های فضایی ژرفاسنج بررسی و تایید شوند تا بازده علمی آن‌ها به حداکثر برسد.   به گفته ژانگ، یک برج معمولی به طور متوسط دو تا سه آزمایش را در روز انجام می‌دهد؛ در عین حال ابزار‌ها باید خیلی قوی باشند و در بسیاری از موارد باید به طور خاص ساخته شوند تا فرآیند کاهش سرعت را با موفقیت بگذرانند.   برج مذکور که در شمال پکن قرار دارد، شامل ۱۶ هزار جفت پیچ و مهره با استحکام بالا است و خطای دقت ساختاری کمتر از ۲ میلی متر دارد.   تیم ژانگ اکنون روی ساختن نسل بعدی MEFEL کار می‌کند که هدف آن برقراری ۲۰ ثانیه ریزگرانش و حداکثر بار آزمایشی ۵۰۰ کیلوگرم است.   چند سال پیش، دانشمندان شروع به ساخت نوع جدیدی از برج‌های سقوط کردند که می‌تواند مدت زمان ریزگرانش را دو برابر کند. در این نوع تاسیسات محموله آزمایشی ابتدا به صورت عمودی شتاب می‌گیرد و پرتاب می‌شود؛ سپس بازیابی می‌شود تا در هنگام صعود و فرود حالت سقوط آزاد داشته باشد.   فرآیند شتاب شامل یک موتور خطی است که الکتریسیته را در یک خط مستقیم به حرکت تبدیل می‌کند. این فرایند شبیه به سامانه پرتاب الکترومغناطیسی است که به پرتاب هواپیما‌های جنگی از ناو‌های هواپیمابر کمک می‌کند.   در سال ۲۰۱۹، اولین تاسیسات این چنینی در جهان در هانوفر آلمان عملیاتی شد. این برج که به عنوان آسانسور انیشتین شناخته می‌شود، ۴۰ متر ارتفاع دارد و مدت زمان ریزگرانش آن ۴ ثانیه است و امکان انجام ۳۰۰ آزمایش را در روز دارد.   دانشمندان چینی در سال ۲۰۱۷ شروع به توسعه فناوری پرتاب الکترومغناطیسی کردند. آن‌ها یک موتور ۳ متری را برای دستیابی به یک محیط ریزگرانشی کوتاه مدت به کار برده بودند. این در حالی است که تیم پژوهشی MEFEL، کاهش سرعت را در بخش کوچکی از برج‌های رایج انجام می‌دهد تا ابزار‌های معمولی بتوانند مستقیما در تاسیسات استفاده شوند.  

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: برج های سقوط

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۲۱۵۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا عنکبوت‌های غول‌پیکر در مریخ وجود دارند؟

ایتنا - آژانس فضایی اروپا عکسی را منتشر کرد که توسط فضاپیمای مارس اکسپرس گرفته شده و نشان می‌دهد آثار واضحی از پدیده «عنکبوت» در سراسر منطقه قطبی جنوبی مریخ پخش شده است.
حقیقت این است که آن‌ها چیزی نیستند که در تصویر دیده می‌شوند، بلکه این طیف‌ها زمانی تشکیل می‌شوند که نور خورشید بهاری بر روی لایه‌های دی‌اکسیدکربن رسوب‌شده در ماه‌های تاریک زمستانی می‌افتد.

آژانس فضایی اروپا در وب‌سایت خود توضیح می‌دهد: نور خورشید باعث می‌شود یخ دی‌اکسیدکربن در پایین لایه به گاز تبدیل شود، که شکل فواره‌های بلند، قبل از اینکه دوباره بیفتد و روی پشت‌بام بنشیند، انباشته شده و به یخ بالایی نفوذ می‌کند.

این باعث ایجاد لکه‌های تاریک با عرض ۴۵ متر تا ۱ کیلومتر می‌شود. همین فرآیند الگوهای متمایز «عنکبوت شکل» را ایجاد می‌کند که در زیر یخ حک شده‌اند.

 
نقاط تاریکی را می‌توان در حومه بخشی از مریخ به نام شهر اینکاها مشاهده کرد. دلیل این نام این است که «شبکه خطی و تقریباً هندسی تپه‌ها» یادآور خرابه‌های اینکاها است.

شهر اینکاها که رسما با نام Angustus Labyrinthus شناخته می‌شود، در سال ۱۹۷۲ میلادی توسط کاوشگر مارینر ۹ ناسا کشف شد.

آژانس می‌گوید: «ما هنوز مطمئن نیستیم که شهر اینکاها دقیقاً چگونه شکل گرفته است. تپه‌های ماسه‌ای ممکن است در طول زمان به سنگ تبدیل شوند. شاید مواد از میان ورقه‌های شکسته سنگ مریخ نفوذ کرده باشند و یا تپه‌ها ممکن است ساختارهای دندانه‌دار مرتبط با یخچال‌های طبیعی باشند.

دیگر خبرها

  • ویدئویی شگفت‌انگیز از صدای جوجه تیغی که شبیه گریه نوزاد است
  • (عکس) عنکبوت‌های درحال حرکت روی سطح مریخ
  • تصاویر عنکبوت‌های درحال حرکت روی سطح مریخ
  • کدام تیم قهرمان یورو 2024 می شود؟ نتیجه 10 هزار شبیه سازی با کامپیوتر!
  • آیا عنکبوت‌های غول‌پیکر در مریخ وجود دارند؟
  • بومی سازی تجهیزات الکترونیکی در صنعت دریا
  • بومی سازی تجهیزات الکترونیکی کاربردی در صنعت دریا
  • ساخت مستند تصویری شبیه‌سازی حرم مطهر امام حسین (ع) در شیراز
  • علیرضا فغانی چیزی شبیه به کولینا
  • فناوری شبیه سازی Voice Engine چه خطراتی دارد؟